เมื่ออาจารย์ตกงาน   

หลังจากคณะเภสัชศาสตร์ ออกนอกระบบราชการ อาจารย์สองคนซึ่งถูกปลดออก เนื่องจากภาระงานขั้นต่ำ ไม่ถึงเกณฑ์ มานั่งปรึกษากันถึงอนาคต 
คนอายุน้อยกว่าเปรยขึ้นว่า "ผมจะไปสมัคร เป็นผู้ฝึกสอนสิงโต ในคณะละครสัตว์ที่อเมริกา" 
คนอายุมากกว่า เลิกคิ้วสูงแล้วพูดว่า "อย่าบ้าเลย คุณเชี่ยวชาญเรื่อง สารทรงฤทธิ์จากทะเล แต่ไม่ถนัดเรื่อง การฝึกสิงโตเลยสักนิด 
ผมเองพอรู้เรื่อง การฝึกหนูทดลองบ้าง ยังไม่กล้าคิดอย่างคุณเลย"
"ไม่ต้องห่วง ผมสืบค้นเรื่องการฝึกสัตว์ป่ามานานแล้ว"
"ดีแล้ว ยังงั้นตอบคำถามผมทีซิว่า เมื่อขณะอยู่ในกรงฝึก แล้วสิงโตตัวหนึ่ง เดินคำรามเข้ามาหา และอ้าปากงับคุณ คุณจะทำอย่างไร?"
"โถ! เรื่องย่อย ผมก็หยิบเก้าอี้ ที่อยู่ข้างตัวยันใส่หน้าสิงโต จนกว่ามันจะถอยออกไป"
"แล้วถ้าหากสิงโตใช้อุ้งเท้า ตะปบเก้าอี้จนกระเด็นหลุด ออกจากกรงฝึกเล่า คุณจะทำยังไงต่อ?"
"เล่นไม่ยาก ผมก็ชักแส้ออกมาจากเอว แล้วเฆี่ยนสิงโตซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกว่ามันจะหนีไป"
"อย่างงั้นถ้าสิงโตอ้าปากงับแส้ และกัดจนขาดกระจุย เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเล่า คุณจะทำอย่างไร?"
"ผมก็จะควักปืน ออกจากซองข้างเอว ยิงสิงโตตัวนั้นทันที"
"แต่ถ้าปืนของคุณ เกิดกระสุนด้านขึ้นมา แล้วจะทำยังไงต่อ?"
"ผมก็จะก้มลงกอบ กองอุจจาระบนพื้น แล้วขว้างเข้าตาสิงโต พร้อมกับวิ่งหนี เอาตัวรอดจากกรงฝึก"
"อ้าว! ยังงั้นถ้าไม่มีอุจจาระ บนพื้นกรงฝึกเลยสักกองเล่า แล้วคุณจะทำอย่างไร?"
"โธ่เอ๋ย! เป็นไปไม่ได้ ลองถึงขนาดว่า สิงโตเดินรี่เข้ามาหาผม ตะปบเก้าอี้ที่ขวาง หลุดออกนอกกรง กัดแส้ในมือ จนขาดกระจุย แล้วปืนของผม ยังด้านอีกละก็ 
พนันกันได้ว่า จะต้องมีอุจจาระอยู่บนพื้น สักกองสองกองแน่ๆ"