|
|
|
โดยการหยิบแบงค์ 20 ดอลลาร์ขึ้นมาในห้องที่มีผู้เข้าร่วม 200 ท่าน แล้วเขาก็พูดว่า "ใครอยากได้แบงค์ 20 นี้บ้าง?" มือได้ถูกยกขึ้นเป็นจำนวนมาก และเขาก็พูดต่อว่า "ฉันจะให้เงินแบงค์ 20 นี้แก่หนึ่งในพวกท่าน แต่ครั้งแรกนี้...ฉันจะทำอย่างนี้" เขาเริ่มที่จะขยำๆ เงินนั้น แล้วเขาก็ถามอีกว่า "ใครจะยังต้องการมันอีก" ยังคงมีมือที่ยกขึ้นอีก "ดี" เขาตอบ " แล้วถ้าฉันทำอย่างนี้ล่ะ...." และเขาก็ทิ้งมันลงที่พื้นและเริ่มที่เหยียบย่ำมันด้วยรองเท้าของเขา แล้วเขาก็เก็บขึ้นมา ขณะนี้มันทั้งยับยู่ยี่และสกปรก "ตอนนี้ ใครยังต้องการมันอีก" ก็ยังคงมีคนยกมืออีก "เพื่อนๆ คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่มีคุณค่ามากที่สุดบทหนึ่งแล้วว่า ไม่ว่าฉันจะทำอะไรกับเงิน คุณก็ยังต้องการมันอยู่ เพราะว่ามันไม่ได้ลดคุณค่าในตัวมันลงเลย มันก็ยังคงมีค่า 20 ดอลล์ อยู่นั่นเอง เหมือนกับหลายๆ ครั้งในชีวิตของเราที่ถูกทิ้ง ถูกเหยียบย่ำ และถูกทำให้สกปรกโดยสิ่งที่เราตัดสินใจทำมัน และสภาพแวดล้อมที่เราเจอ ทำให้เรารู้สึกว่าคุณค่าของเราลดน้อยลง
|
ampai.ti@chula.ac.th
June 9, 2002.
