Translation 1: Grammar-Translation Method

[1] “Mirage,” thought Rainsford.

"ภาพลวงตา" เรนส์ฟอร์ดคิด

[2] But it was no mirage, he found, when he opened the tall spiked iron gate.

แต่ก็พบว่าไม่ใช่ภาพลวงตาเมื่อเปิดประตูรั้วเหล็กสูงปลายแหลมเข้าไป

[3] The stone steps were real enough;

ขั้นบันไดหินก็ดูจริง

the massive door with a leering gargoyle for a knocker was real enough;

ประตูปราสาทหนาหนักมีรูปหัวเป็นที่เคาะก็ดูจริง

yet above it all hung an air of unreality.

ทว่าทั่วทุกอย่างกลับรู้สึกหลอน ๆ

[4] He lifted the knocker, and it creaked up stiffly, as if it had never before been used.

เรนส์ฟอร์ดดึงที่เคาะประตูขึ้น มันลั่นดังฝืด ๆ ราวกับว่าไม่เคยถูกใช้มาก่อน”

[5] He let it fall, and it startled him with its booming loudness.

พอปล่อยก็สะดุ้งเสียงลึกก้อง

[6] He thought he heard steps within; the door remained closed.

เขาคิดว่าได้ยินเสียงฝีเท้าอยู่ภายใน ประตูยังปิด

[7] Again Rainsford lifted the heavy knocker, and let it fall.

เรนส์ฟอร์ดดึงห่วงหนักขึ้นอีกครั้งและปล่อยมัน

[8] The door opened then—opened as suddenly as if it were on a spring—

คราวนี้ประตูเปิด เปิดรวดเร็วราวกับติดสปริง

and Rainsford stood blinking in the river of glaring gold light that poured out.

เรนส์ฟอร์ดยืนกระพริบตาในลำแสงสีทองจ้าที่สาดออกมา

[9] The first thing Rainsford's eyes discerned was the largest man Rainsford had ever seen—

สิ่งแรกที่นัยน์ตาเรนส์ฟอร์ดจับจ้องคือชายร่างใหญ่ที่สุดที่เคยเห็น

a gigantic creature, solidly made and black bearded to the waist.

เป็นสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ กำยำและมีเคราสีดำยาวถึงเอว

[10] In his hand the man held a long-barreled revolver,

ในมือถือปืนพกลำกล้องยาว

and he was pointing it straight at Rainsford's heart.

และเขากำลังชี้ปลายมันตรงมายังหัวใจของเรนส์ฟอร์ด

[11] Out of the snarl of beard two small eyes regarded Rainsford.

นัยน์ตาเล็ก ๆ สองดวงจากท่ามกลางขมวดเครามองมายังเรนส์ฟอร์ด

[12] “Don't be alarmed,” said Rainsford, with a smile which he hoped was disarming.

"อย่าตกใจครับ" เรนส์ฟอร์ดกล่าวพร้อมรอยยิ้มที่เขาหวังว่าจะปลดอาวุธได้

[13] “I'm no robber. [14] I fell off a yacht. [15] My name is Sanger Rainsford of New York City.”

ผมไม่ใช่โจร ผมตกเรือยอช ผมชื่อแซงเกอร์ เรนส์ฟอร์ดจากเมืองนิวยอร์ก

Translation 2: Sample for Critique

“ภาพลวง ตา” เรนส์ฟอร์ดคิด แต่เขาพบว่ามันไม่ใช่ภาพลวงตาเมื่อเขาเปิดประตูรั้วเหล็กบานสูงที่ด้านบนมีเหล็กปลาย แหลมเข้าไป  บันไดหินก็ดูเป็นของจริง ประตูบานมหึมาที่มีที่เคาะประตูเป็นหัวสัตว์ประหลาดทำท่าแสยะยิ้มก็เป็นของจริง แต่เหนือบริเวณนั้นกลับมีความรู้สึกว่าไม่จริงปกคลุมอยู่

เรนส์ฟอร์ ดยกที่เคาะประตูขึ้น มีเสียงฝืดดังเอี๊ยดอ๊าด ราวกับว่าไม่เคยมีใครใช้มาก่อนเลย พอปล่อยมือเขาก็ต้องตกใจด้วยเสีงอันดังสนั่นของมัน เขาคิดว่าได้ยินเสียงฝีเท้าคนอยู่ข้างในแต่ประตูยังปิดอยู่  เรนส์ฟอร์ดยกที่เคาะประตูขึ้นอีกครั้งแล้วปล่อยมือ แล้วประตูก็เปิดออก เปิดออกทันทีราวกับติดสปริง เรนส์ฟอร์ดยืนกระพริบตาอยู่ท่ามกลางแสงสีทองเจิดจ้าที่สาดส่องออกมา สิ่งแรกที่ตาของเขาพอจะมองออกคือชายร่างใหญ่ที่สุดเท่าที่ เรนส์ฟอร์ดเคยเห็น เป็นมนุษย์ร่างยักษ์ บึกบึนและมีเคราสีดำยาวถึงเอว ในมือมีปืนกระบอกยาว และเขากำลังเล็งมันตรงมาที่หัวใจของเรนส์ฟอร์ด

มีเสียงคำรามออกมาจากใบหน้าที่ปกคลุมไปด้วยเครา ที่ดวงตาเล็กๆสองดวงจ้องมาที่เรนส์ฟอร์ด

“ไม่ ต้องตกใจครับ” เรนส์ฟอร์ดพูดพร้อมยิ้มอย่างที่เขาหวังว่าจะทำให้ชายคนนั้นลดปืนลง “ผมไม่ใช่โจร ผมตกจากเรือยอร์ท ผมชื่อแซงเกอร์ เรนส์ฟอร์ด จากนิวยอร์ก”

Translation 3: