ความรู้สึกของแม่ที่รู้ว่ามีเฟิร์ม

หลังจากวันที่ 17 สิงหาคม 2538 ซึ่งเป็นวันที่พ่อกับแม่แต่งงานกัน เราก็เฝ้ารอคอยหนูน้อยตัวเล็กๆ ที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนเรา และมาเป็นคนพิเศษของเรา เพื่อที่จะให้เราดูแล ซึ่งการรอคอยนั้นนานมาก แต่พ่อแม่ก็ยินดีที่จะคอยด้วยความเต็มใจ และแล้ววันนั้นก็มาถึงจนได้ วันนั้นเป็นวันที่แม่รู้ว่ามีน้องเฟิร์มอยู่ในท้องของแม่ แม่กับพ่อดีใจมากพ่อรีบพาแม่ไปโรงพยาบาลตั้งแต่เช้า เราไปที่โรงพยาบาลตำรวจซึ่งเป็นโรงพยาบาลที่อาจารย์หมอพงษ์ธรประจำอยู่อาจารย์หมอเก่งมาก บอกว่าแม่และลูกสุขภาพดี เลือดดี แต่น้องเฟิร์มทำให้แม่แทบแย่เลย เพราะแม่แพ้ท้องมาก แพ้ท้องก็คือแม่อาเจียนทั้งวันทานอะไรก็ไม่ได้ โอ๊ยมันทรมานมาก แต่แม่ก็ต้องอดทนเพราะในใจลึกๆ นั้น มันมีความสุขมากที่มีน้องเฟิร์มอยู่ในท้องแม่ พ่อช่วยแม่ได้เยอะมากนอกจากจะคอยดูแลแม่อย่างดีแล้ว ตอนเช้าก็ตื่นขึ้นมาทำข้าวเช้าให้แม่ทานด้วยแล้วก็ใส่กล่องไปทานกลางวันที่ทำงานด้วย และตอนกลางคืนบางคืนแม่เป็นตะคริวที่เท้าพ่อก็ต้องลุกขึ้นมานวดให้แม่บ่อยๆ ช่วงนั้นมีฟุตบอลโลกด้วยแม่ก็ลุกขึ้นมาดูเป็นเพื่อนพ่อเพราะแม่นอนไม่หลับ พ่อสนุกมากเชียร์ฟุตบอล น้องเฟิร์มอยู่ในท้องก็ดิ้นใหญ่ แต่แม่ไม่ค่อยชอบฟุตบอล แม่ก็เลยต้องอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ น้องเฟิร์มดิ้นมากตอนใกล้คลอด ตอนนั้นพ่อพาแม่ไปหาหมอทุกเดือนเลย คุณหมอบอกว่าคุณแม่คุณลูกแข็งแรงดีทั้งคู่จนกระทั่งเข้าเดือนที่เจ็ด คุณหมอพาแม่ไปอัลตราซาวด์โอ๊ยแย่แล้ว ทำงัยดี น้องเฟิร์มอยู่ในท่าก้น ท่าก้นแปลว่าลูกไม่ยอมเอาหัวลงซึ่งจะทำให้ไม่สามารถคลอดเองได้ แต่คุณหมอบอกว่าไม่เป็นไรคราวหน้าอาจจะเปลี่ยนท่าก็ได้ แต่จนแล้วจนรอดน้องเฟิร์มก็ยังอยู่ในท่าก้นอยู่ดีไม่ยอมเปลี่ยนท่า ทำให้คุณหมอต้องนัดผ่าท้องคลอดน้องเฟิร์ม ซึ่งคุณหมอนัดวันศุกร์ที่ 31 กรกฎาคม 2541 เป็นวันที่คุณหมอนัด แต่คุณหมอให้แม่ไปโรงพยาบาลตั้งแต่วันพฤหัส เพราะเราจะได้ห้องพิเศษวันพฤหัส วันที่ไปโรงพยาบาลพ่อได้จัดเตรียมข้าวของของลูกของพ่อและแม่เรียบร้อย หลังจากนั้นพ่อก็ไปส่งแม่ที่โรงพยาบาล แล้วพ่อก็กลับไปทำงานหลังจากที่แม่เข้าห้องไปแล้ว พอตอนเย็นพ่อก็มาอยู่เป็นเพื่อนแม่ เช้าวันศุกร์เป็นวันที่พ่อและแม่ตื่นเต้นมากที่จะได้เห็นหนุ่มน้อยน้องเฟิร์มแล้ว คุณพยาบาลมารับแม่ตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เพื่อเตรียมตัวคลอด ซึ่งมีพ่อตามไปนั่งรอหน้าห้องคลอด แม่ต้องไปนอนรอคลอดตั้งแต่แปดโมงเช้ากว่าจะคลอดได้ก็สิบโมงแล้ว คุณหมอวางยาสลบแม่ทำให้ไม่ได้ยินเสียงลูกเลย มารู้สึกตัวอีกทีคุณหมอก็เอาลูกไปแล้ว ตอนเที่ยงคุณหมอก็พาแม่ออกจากห้องคลอดไปพักผ่อนที่ห้องพัก ไม่ได้เจอลูกเลย เพราะแม่เจ็บแผลผ่าตัด ไม่มีแรงเลี้ยงลูก แต่พ่อซิได้แอบไปดูน้องเฟิร์มแทบตลอดเวลาเลย คุณพยาบาลเค้าเอาน้องเฟิร์มไปไว้ที่ห้องดูแลเด็กแรกคลอด น้องเฟิร์มหนัก 2,800 กรัม ตัวขาวน่ารักมาก ตัวขาวที่สุดในรุ่นนั้นเลย นอนก้นโด่งเชียว จนถึงวันอาทิตย์ตอนเช้า คุณพยาบาลก็พาน้องเฟิร์มมาให้แม่กับพ่อเลี้ยงได้ โอ้โฮ สนุกสนานมากน้องเฟิร์มก็ร้องให้บ่อยๆ เพราะน้ำนมออกมาไม่ทันใจ และน้อยมาก แต่น้องเฟิร์มก็มีความพยายามมาก ไม่ย่อท้อเลย ร้องไปด้วยดูดไปด้วยจนน้ำนมออกมาเยอะพอกินได้ทั้งวันเลย ดีใจกันใหญ่ทั้งพ่อแม่และลูก เราอยู่โรงพยาบาลกันอีก 3 วันก็กลับบ้านได้ วันที่กลับมาบ้านคุณยายดีใจมากที่ได้เห็นน้องเฟิร์มน่าตาหน่ารักน่าชังซ่ะจริงๆ