อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์ 8-11 ธันวาคม 2543 | |||
ส่วนปะการังก็งดงามเหมือนเดิมครับ สดใส สีสัน สวยงาม เหมือนกับที่ผ่านๆมานั่นแหละ ตรงบริเวณนี้มีหอยมือเสือที่ฝังตัวอยู่กับโขดหินเยอะเหมือนกัน มีบางช่วงโขดหินเหล่านี้ค่อนข้างตื้น จนขณะที่ลอยตัวอยู่นั้น
ส่วนที่สูงที่สุดของโขดหินแทบจะชิดกับหน้าอกเลยล่ะ
คงจะเป็นเพราะว่าเป็นแห่งสุดท้ายกระมัง ทำให้สมาชิกในกลุ่ม (บางคน) เริ่มจะเฉื่ยยชากับการขึ้นเรือกลับที่พัก ไม่ได้เร่งรีบเหมือนที่ผ่านมาก คือการเคลือนย้ายไปที่ใหม่ๆ รู้สึกว่าตรงอ่าวนี้จะเคลื่อนตัวทำอะไรซักอย่าง
ก็ชักช้าไปซะหมด ไม่เร่งรีบกันซะเลย ในที่สุดเราก็ต้องอำลาอ่าวแม่ยาย....
กลับมาถึงที่ทำการฯ เห็นว่ายังพอมีเวลา (ยังไม่ถึงเวลาอาหารเย็น) ผมก็ลองไปสำรวจแนวปะการังตรงบริเวณหน้าที่การไปจนถึงบริเวณอ่าวช่องขาด แถวนี้ก็มีให้ดูบ้างประปราย ไม่หนาแน่นเหมือนตรงอื่นๆ แต่ตรงบริเวณ
ที่มีมากกว่าที่อื่นเห็นจะเป็นดอกไม้ทะเลที่มีปลาการ์ตูนคลุกเคล้าอยู่นั่นแหละ ที่ผมชอบดูมากที่สุด ตรงบริเวณนี้มีค่อนข้างเยอะครับ แล้วก็เลยข้ามไปอีกฝั่งของเกาะสุรินทร์ใต้ ซึ่งเป็นที่ตั้งเก่าของหมู่บ้านชาวมอแกน ตรงนี้มีทรายขาว
สะอาดมาก ผมใช้เวลาอยู่ตรงบริเวณนี้ทั้งหมดประมาณ 1.30 ชั่วโมง ก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวทานอาหารเย็นกันครับ เฮ้อ...พรุ่งนี้ต้องอำลาหมู่เกาะสุรินทร์แล้วซิ
|