บั้นปลายชีวิต
นักลงทุนชาวอเมริกันนายหนึ่งกำลังยืนอยู่บนท่าเรือณ
ชายฝั่งหมู่บ้านเม็กซิกันแห่งหนึ่งขณะที่มีเรือประมงลำหนึ่งกำลังแล่นเข้ามาจอด
แล้วเขาก็ได้เห็นปลาโอครีบเหลืองตัวโตๆกองอยู่บนเรือลำนั้น
ชาวอเมริกันเอ่ยชมประมงพื้นถิ่นที่จับปลาได้เก่งก่อนจะถามว่า
"คุณใช้เวลาในการ จับปลาพวกนี้นานไหม"
ชาวประมงตอบว่า "ครู่เดียวเท่านั้นแหละครับ"
"อ้าว ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่อยู่นานอีกหน่อยเพื่อจะได้ปลามามากกว่านี้ล่ะ"
เขาสงสัย
คนถูกถามตอบเรียบๆ "นี่ก็พอเลี้ยงครอบครัวในวันนี้แล้วครับ"
นักลงทุนผู้มาเยือนถามใหม่ "แล้วคุณเอาเวลาที่เหลือไปทำอะไรล่ะ"
ผมก็ยุ่งทั้งวันแหละครับนอนตื่นสายๆจับปลาวันละนิดหน่อยเล่นกับลูกๆ
นอนพักกลางวันกับมาเรียภรรยาของผมเดินเล่นในหมู่บ้าน
จิบไวน์และเล่นกีตาร์กับเพื่อนฝูง ในตอนเย็นๆ "
คนอเมริกันจึงพูดอย่างกระหยิ่มว่า
"ผมจบเอ็มบีเอจากฮาร์วาร์ดสามารถให้คำแนะนำคุณได้นะอันดับแรกก็คือ
คุณน่าจะจับปลาให้เยอะกว่านี้เพื่อจะได้ซื้อเรือลำโตๆ
ผลจากการมีเรือลำโตก็จะทำให้คุณมีเงินมากพอที่จะซื้อเรือเพิ่มขึ้น
จากนั้นคุณก็นำปลาที่จับได้ไปขายให้โรงงานโดยไม่ต้องผ่านพ่อค้าคนกลาง
อย่างในตอนนี้หรือไม่ก็สร้างโรงงานเสียเอง
ซึ่งคุณก็จะสามารถควบคุมได้ทั้งหมดนับตั้งแต่กระบวนการผลิต
ผลผลิตตลอดจนการจัดจำหน่าย
ถึงตอนนั้นคุณก็สามารถย้ายจากหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆแห่งนี้ไปอยู่ที่เมืองเม็กซิโกซิตี้จากนั้นก็ขยับขยายย้ายไปแอลเอ
แล้วไปยังนิวยอร์ก
ที่ซึ่งคุณจะสามารถขยายกิจการให้เจริญรุ่งเรืองได้ยิ่งขึ้น"
เมื่อฟังมาถึงตอนนี้ชาวประมงก็ถามว่า
"แล้วทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลาสักกี่ปี"
"สิบห้าถึงยี่สิบปี"
"จากนั้นล่ะ"
คนอเมริกันหัวเราะร่วนและบอกว่า
"ทีนี้ก็จะถึงช่วงสำคัญที่สุดในชีวิตละเมื่อโอกาสเหมาะ
คุณก็ควรจะทำหนังสือชี้ชวนขายหุ้นเพื่อขายหุ้นทั้งหมดแก่สาธารณะแล้ว
คุณจะกลายเป็นมหาเศรษฐี อาจทำเงินได้เป็นล้านๆเหรียญเลยก็ได้นะ"
"เป็นล้านๆ .... แล้วยังไงล่ะ"
คนอเมริกันแจกแจงต่ออย่างเพลิดเพลิน
"จากนั้นคุณก็ค่อยเกษียณตัวเองย้ายไปอยู่ที่หมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ
นอนตื่นสายๆตกปลาวันเล็กๆน้อยๆเล่นกับลูกๆนอนพักกลางวันกับภรรยาที่บ้าน
ตอนเย็นก็เดินเล่น ในหมู่บ้าน จิบไวน์ และเล่นกีตาร์กับเพื่อนฝูง...."
|