คนเล่าเรื่อง : ชบาแก้ว คนเติมสี : ปะการังสีม่วง คนเก็บภาพ : น้ำนิ่งไหลลึก
& ชบาแก้ว เด่นทัวร์ ตอน..ขุนศึกตระกูลหยางตะลุยพะโต๊ะIII
“ล่องแพ..ชมสวน..เล่นน้ำตก”
วันจันทร์ที่ 10 กรกฎาคม 2549
|
วันที่สองของการเดินทางวันนี้เป็นวันทัวร์อาม่าเลยแหละ (รูปล่องแพที่เห็น..แอบจิกมาจากเว็บของหมู่บ้านคลองเรือ..http://www.klongrua.com) ปล..ช็อตแบบในรูป..พวกเราก็มีนะ..แถมมี
“เลือดสาด” อีกต่างหาก .. ฮื่อๆ
ฮื่อๆ |
การล่องแพครั้งนี้..พวกเราจำใจต้องแบ่งเหล่าขุนศึกออกเป็นสองแพ
(เนื่องจากแพหนึ่ง..ควรบรรจุผู้คนไม่เกิน 4-5 คนอ่ะจ๊ะ) ส่วนอีกแพ..มีนายท้ายและนายหัวเป็นพี่จอมกับพี่อ๊อด
ซึ่งแพชุดนี้เป็น “แพ ราชนิกูล”
อันประกอบด้วยเหล่าราชนิกูลทั้งหมดสามนาง..ได้แก่ |
|
จุดแวะพักจุดแรก..เป็นบ้านของคุณลุงที่อยู่ระหว่างล่องแพ ในรูป..แม่นางซูสีกำลังพักผ่อนตามอัธยาศัยอยู่บ้านที่เราแวะเยี่ยมชม.. บ้านของคุณลุงสะอาดสะอ้าน |
จากนั้น..เราก็ล่องแพเผาผลาญพลังงานของนายหัวและนายท้ายทั้งหลาย |
|
|
เมื่อถูกกระตุ้นด้วยคาเฟอีนเต็มอัตราศึกแล้ว
....เราก็ล่องแพต่อไปเรื่อยๆ
เพื่อไปยังจุดหมายปลายทางของเรา...
“น้ำตกเหวพลูหนัง” (ผู้รู้..เข้ามาเล่าที่มาที่ไปด่วน
.. อิอิ) |
|
|
|
จากจุดพักแพ..พวกเราต้องเดินทางต่อกันมาอีกเล็กน้อย..
ทางเป็นดินลื่นๆๆ ..ยิ่งฝนตก ยิ่งเพิ่มความลื่นทวีคูณ ..
มีเสียงลื่นปรืดดดแว่วมา..ให้ได้ยินอยู่บ้างงง พอถึงจุดที่มองเห็นน้ำตกอย่างเต็มๆๆตา
.. พวกเราก็ยิ้มออก เพราะ “น้ำตกสวยมากกก” ....คุ้มกับที่ฝ่าดงงูลอยฟ้าและเสี่ยงกับการลื่นไถลตามทางยิ่งนัก
จากนั้น..พี่เด่น..วิญญาณช่างภาพเข้าสิง..ก็เริ่มเดินหามุมกล้องเป็นการใหญ่
.. จนกระทั่งได้มุมกล้องที่คิดว่า “เจ๋งสุด” ..แต่... และแล้วพี่อิ๋วกับพี่วะก็ได้ตำแหน่งที่ต้องการ....(เย้......ยืนได้แล้ว.....แว่วเสียงพี่วะ
”อิ๋วๆ..ดึงเราไว้หน่อยนะ..ไม่งั้นเราไหลไปตามน้ำแน่.”...) |
|
...น้ำที่นี่น่าเล่นมากๆเพราะมีแอ่งน้ำอยู่พอควร....แต่เอ๊ะสายตาเราเหลือบไปเห็นเหล่าหนุ่มๆ
อีกกลุ่ม.. “อุ๊ยๆ..หมูตกน้ำ..ข้างล่างช่วยเก็บหน่อย” ..
ว้าว..ไม่ใช่เหรอ?? .. แหะ แหะ..ล้อเล่น.. |
รูปนี้ขอนำเสนอสุดฤทธ์... |
|
จริงๆ
แล้ว..ตามโปรแกรมที่เค้าวางไว้..พวกเราจะต้อง “กางเต็นท์” นอนค้างคืนกันที่ “ริมน้ำตกเหวพลูหนัง” นี่แหละ .. คุณพี่มานิตย์ต้องนำพวกเราเดินกลับมาที่บ้านพี่ดำ
(แล้วพี่เค้าก็เดินกลับเข้าป่าอีกที..เพื่อไปดูแลอีกกลุ่มที่นอนค้างในป่าตามโปรแกรม) |
|
|
|
กว่าจะกลับมาถึงบ้าน..พวกเราก็มอมแมมเปียกปอนกันพอสมควร
โดยเฉพาะบางคนที่อยากทำความรู้จักกับพื้น....ก็จะมอมแมมเป็นพิเศษหน่อย..อิอิ |
|
|
|
ระหว่างรออาหารเย็น..
แว่วเสียงถามมาว่า “ใครสนใจไปเดินทอดน่องบ้าง?” (น่องหญ่ายยยมาก..ต้องทอดนานหน่อยนะจ๊ะ).....”ไปๆ .. ไปด้วยจ้า” กระตือขึ้นมาเชียว... |
|
ขากลับ..ระหว่างที่พี่ๆรอเราละเมียดกับการถ่ายภาพอยู่นั้น..... ถ้าไม่ติดว่ายุงเยอะจัดสงสัยพี่แกคงอยู่อีกนานเป็นแน่...... |
|
และแล้วแสงอรุณก็ลับขอบฟ้าซะแล้ว........นั่นเป็นสิ่งที่เตือนเราว่าได้เวลาอาหารเย็นแล้วนะ.....กลับบ้านดีกว่า.... |
|
|
พอมาถึงบ้านก็พบเจ้าแมวน้อยขดตัวนอนอย่างไม่ยี่หระต่อสายตาปวงประชาเล้ย....
นุช : “ฮื่อ..เพลงกำลังใจสิ” ...... ครูชิต
: “อ๋อ..น้องนุช ต้องการกำลังใจเหรอครับ??” …..โอ้ว!!..ว้าว (ได้ๆ..เด๋วครูชิต
จัดให้ ..อึ๋ยยย)
แต่ด้วยความห่วงดู “อุ้มรัก” ไปหน่อย....ทำให้ลมปราณเราแตกซ่าน..เสียงพร่าแปร่ง..
(แหะแหะ..) .. ....ขอบอก.....สวนป่าที่เห็นในรูปนี้เนี่ยนะ
.. พอตกดึกมีหิ่งห้อยตัวเบ้ง! เต็มไปหมดเลย...ระยิบระยับไปทั่ว.. ดังนั้น..วันนี้ดูละครดีก่า....
อ้าว!.. “มาๆ..พวกเรา... ไอ้บ้าเชนมาแล้ววว........”
(แหม..ประทับใจจัง...พี่เคนน่ารักมากกกก...... |