คนเล่าเรื่อง    :  ชบาแก้ว

คนเติมสี       :  ปะการังสีม่วง

คนเก็บภาพ    : น้ำนิ่งไหลลึก & ชบาแก้ว

 

เด่นทัวร์ ตอน..ขุนศึกตระกูลหยางตะลุยพะโต๊ะIII

 
ล่องแพ..ชมสวน..เล่นน้ำตก

วันจันทร์ที่ 10 กรกฎาคม 2549

 

 

วันที่สองของการเดินทางวันนี้เป็นวันทัวร์อาม่าเลยแหละ
เพราะใช้พลังงานน้อยมากกก.......
เนื่องจากเป็น
การล่องแพไม้ไผ่ ชื่นชมธรรมชาติสองฝั่งแม่น้ำ...
น่าเสียดายนักที่บังเอิญว่าวันนั้นมีฝนตกเป็นระยะๆ..
ทำให้ใจไม่ด้านพอที่จะยกกล้องขึ้นมาสู้ฝนเลยไม่มีรูปตอนอยู่ในแพเลย..

(รูปล่องแพที่เห็น..แอบจิกมาจากเว็บของหมู่บ้านคลองเรือ..http://www.klongrua.com)

 

ปล..ช็อตแบบในรูป..พวกเราก็มีนะ..แถมมี เลือดสาด อีกต่างหาก .. ฮื่อๆ ฮื่อๆ

การล่องแพครั้งนี้..พวกเราจำใจต้องแบ่งเหล่าขุนศึกออกเป็นสองแพ (เนื่องจากแพหนึ่ง..ควรบรรจุผู้คนไม่เกิน 4-5 คนอ่ะจ๊ะ)
แพแรก..คัดตามน้ำหนักตัวอ่ะจ๊ะ .. พี่เชอร์รี่, พี่เด่น, พี่นุชและคุณน้องโจ้..มีพี่แจ่มเป็นนายท้าย (น่าสงสารจริงๆๆ)
ขอบอก..ตอนเลือกแพนี้ .. ต้องเลือกแพที่แข็งแรงมั้กมาก..เพราะต้องสามารถรับน้ำหนักคุณน้องโจ้ได้..แต่รู้สึกว่าแพจะมีน้ำปริ่มๆตลอดเลยแฮะ....

ส่วนอีกแพ..มีนายท้ายและนายหัวเป็นพี่จอมกับพี่อ๊อด ซึ่งแพชุดนี้เป็น แพ ราชนิกูล อันประกอบด้วยเหล่าราชนิกูลทั้งหมดสามนาง..ได้แก่
.. คุณพี่นิ่ง, พี่อิ๋ว, พี่วะ และน้องอีกสองคนจากอีกกลุ่ม...ชื่อน้องหมูอะไรทำนองนี้แหละนะ .. ต้องขอโทษด้วยที่จำไม่ได้จริงๆ..รู้แต่ว่าเธอฮาสุดๆ..
ขอบอก..แพนี้เธอเคลื่อนแพช้ามากเธอบอกว่า
เธอไม่ใช้แรงงาน แต่ใช้หมอง โดยให้คนอื่นเปิดทางให้หมดแล้ว
ประมาณว่า ถ้าเจออุปสรรคใดๆๆ..แพของพวกเธอ ก็ชลอ..ทำทีดูนกชมไม้ เก็บผลไม้..
รอให้แพอื่นๆแซงหน้าขึ้นไป
กำจัดจุดอ่อน เอ๊ย อุปสรรคขวากหนาม ให้ซะก่อน ..
.. แล้วแพของพวกเธอก็จะล่องไปอย่างไร้อุปสรรคขวากหนาม (หวาย...คุณน้องโจ้โดนไปซะหลายดอก..เลือดสาด..เชียวหละ..รักหวายไปอีกนาน)....
พอเราเจอแพราชนิกูลนี้ทีไรเราก็จะพบผลละหมากรากไม้เต็มลำเรือของคุณเธอไปหมดเลย.....

 

 

จุดแวะพักจุดแรก..เป็นบ้านของคุณลุงที่อยู่ระหว่างล่องแพ

ในรูป..แม่นางซูสีกำลังพักผ่อนตามอัธยาศัยอยู่บ้านที่เราแวะเยี่ยมชม..

บ้านของคุณลุงสะอาดสะอ้าน
และมีไม้ดอกไม้ประดับอยู่เต็มไปหมดเลย....น่าอยู่จริงๆ...

 

 

จากนั้น..เราก็ล่องแพเผาผลาญพลังงานของนายหัวและนายท้ายทั้งหลาย
.. ล่องไปจนถึง
บ้านพี่แจ่ม ซึ่งนำเสนอความสดชื่นให้พวกเราด้วย
กาแฟสด ฝีมือ ศรีภรรยาของพี่แจ่ม  ซึ่งบด กาแฟจากไร่ กันสดๆๆ
 พร้อมเสริฟใน
ภาชนะเก๋ไก๋ ซึ่งเป็น จอก ที่ทำจากไม้ไผ่นั่นเอง..
(เป็นจอกมีขาด้วยนะ..จาบอกให้..เหอะ เหอะ)

 

 

 

เมื่อถูกกระตุ้นด้วยคาเฟอีนเต็มอัตราศึกแล้ว
(สงสัยไกด์คงเดาว่าเรานั่งอย่างเดียวไม่มีกิจกรรมทำคงจะง่วงเลยโดปด้วยกาแฟซะงั้น... )

....เราก็ล่องแพต่อไปเรื่อยๆ เพื่อไปยังจุดหมายปลายทางของเรา...
ระหว่างทาง..เราก็มีเรื่องตื่นเต้นเร้าใจเป็นระยะๆๆ..
เรื่องที่สาวๆไม่อยากเจอ (แต่อยากฝันเห็น) นั่นคือ
บรรดางูปล้องทอง...
..ที่นอน(หลับ)เรียงรายบนกิ่งไม้เหนือหัวเรา..ขณะล่องแพ มีซักประมาณ 3-4 ตัว..เห็นจะได้..
ชวนให้
ขนพอง..สยองเกล้า อยู่มิใช่น้อย...จึงแว่วเสียง กรี๊ดดดดดดดด ลอยลมมาเป็นระยะๆ

Text Box:  ...และแล้ว ในที่สุด เราก็มาถึงจุดหมายปลายทางจนได้!!!!!...

น้ำตกเหวพลูหนัง

(ผู้รู้..เข้ามาเล่าที่มาที่ไปด่วน .. อิอิ)

                                                                                                             

จากจุดพักแพ..พวกเราต้องเดินทางต่อกันมาอีกเล็กน้อย.. ทางเป็นดินลื่นๆๆ ..ยิ่งฝนตก ยิ่งเพิ่มความลื่นทวีคูณ .. มีเสียงลื่นปรืดดดแว่วมา..ให้ได้ยินอยู่บ้างงง

พอถึงจุดที่มองเห็นน้ำตกอย่างเต็มๆๆตา .. พวกเราก็ยิ้มออก เพราะ น้ำตกสวยมากกก ....คุ้มกับที่ฝ่าดงงูลอยฟ้าและเสี่ยงกับการลื่นไถลตามทางยิ่งนัก
ประกอบกับอากาศวันนี้แจ่มใสกว่าวันแรก..ท้องฟ้ามีสีฟ้าสดใสให้ได้ยลบ้าง และการเดินลงไปเล่นน้ำตกวันนี้..ก็ไม่น่าหวาดเสียวเท่าวันแรก
เสียงน้ำตกที่ไหลแตกฟองลงมากระทบเบื้องล่าง..ก็ทำให้รู้สึกได้ถึงความสวยงามของมันซะแล้ว..เพราะเสียงอันทรงพลังของมัน..บ่งบอกถึงปริมาณน้ำที่เยอะมากๆ....

จากนั้น..พี่เด่น..วิญญาณช่างภาพเข้าสิง..ก็เริ่มเดินหามุมกล้องเป็นการใหญ่ .. จนกระทั่งได้มุมกล้องที่คิดว่า เจ๋งสุด ..แต่...
...ต้องอาศัยความมานะพยายามทั้งนางแบบและช่างภาพ.. (น้ำค่อนข้างแรง และหินก็ลื่น ..ต้องทำตัวเหมือนเล่นระบำใต้น้ำเชียวเพราะปลายเท้าจิกพื้นกันใหญ่....)
แต่
เด่นทัวร์ ซะอย่าง….วิญญาณนางแบบเข้าสิงทุกคนโดยถ้วนทั่วหน้า แม้จะกลัวลื่นกันขนาดไหน..ว่ายน้ำไม่เป็น..ก็ไม่ยั่น .. 

และแล้วพี่อิ๋วกับพี่วะก็ได้ตำแหน่งที่ต้องการ....(เย้......ยืนได้แล้ว.....แว่วเสียงพี่วะ อิ๋วๆ..ดึงเราไว้หน่อยนะ..ไม่งั้นเราไหลไปตามน้ำแน่....)

                                                                                                             

 

...น้ำที่นี่น่าเล่นมากๆเพราะมีแอ่งน้ำอยู่พอควร....แต่เอ๊ะสายตาเราเหลือบไปเห็นเหล่าหนุ่มๆ อีกกลุ่ม..
..กำลังปล่อยตัวตามสายน้ำลงไปยังสายน้ำข้างล่างกันอย่างเมามัน .. น่าสนุกเชียว....
เราเลยหันหน้าไปชักชวนเหล่าพี่ๆ...
เล่นกันเถอะๆ ...แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากสรวงสวรรค์เลย...
มีแต่สายตาที่หวาดระแวง..ดังนั้นเมื่อไม่มีแนวร่วมโจ้เลยเล่นเองซะเลย...
ขอบอก....สนุกมากๆๆๆ.....(แต่รูปเนี่ยนะดูไม่ได้เล้ยย....อืดซะ..แหะแหะ...)....

 

อุ๊ยๆ..หมูตกน้ำ..ข้างล่างช่วยเก็บหน่อย .. ว้าว..ไม่ใช่เหรอ?? .. แหะ แหะ..ล้อเล่น..

 

 

 

รูปนี้ขอนำเสนอสุดฤทธ์...
คุณพี่นุชโพสท์ซะมืออาชีพขนาดนี้...แล้วกองเชียร์เยอะมาก.....

 

จริงๆ แล้ว..ตามโปรแกรมที่เค้าวางไว้..พวกเราจะต้อง กางเต็นท์ นอนค้างคืนกันที่ ริมน้ำตกเหวพลูหนัง นี่แหละ ..
แต่ด้วยความที่ฝนตกมาขู่เสียตั้งแต่วันวาน..แถมความหวาดระแวงถึง
ทาก สัตว์ตัวน้อยๆที่คนเกลียด..
ทำให้พวกเราขอเปลี่ยนแผน..กลับไปนอนบ้านพี่ดำเหมือนเดิม (จริงๆๆอ่ะ..อยากดู
อุ้มรัก ซะมากกว่า..เหอะ เหอะ)
แต่ก็ขอมี
รีเควท..อยากหม่ำข้าวให้เหมือนกับนอนป่า..เฮ้อ..สรรหา ความลำบากลำบน ให้ทีมงานจริงๆๆๆ

คุณพี่มานิตย์ต้องนำพวกเราเดินกลับมาที่บ้านพี่ดำ (แล้วพี่เค้าก็เดินกลับเข้าป่าอีกที..เพื่อไปดูแลอีกกลุ่มที่นอนค้างในป่าตามโปรแกรม)

 

กว่าจะกลับมาถึงบ้าน..พวกเราก็มอมแมมเปียกปอนกันพอสมควร โดยเฉพาะบางคนที่อยากทำความรู้จักกับพื้น....ก็จะมอมแมมเป็นพิเศษหน่อย..อิอิ
พอเดินกลับมาถึงบ้าน..แต่ละคนก็กระวีกระวาดไปอาบน้ำอาบท่ากัน..(ต้องเข้าคิว..เพราะห้องน้ำมีแค่ 1 ห้องเท่านั้นจ๊ะ)...
ระหว่างนี้คุณพี่นิ่งก็เอนหลังรอไปก่อนเพราะยังขึ้นบ้านไม่ได้..(จะขึ้นได้งัยเล่า...ตัวงี้มอมแมมเปียกโซกเชียว...แหม..คุณพี่ขา..เปลตึงเชียว...แหะ แหะ)
โปรดสังเกตทั้งบูททั้งเสื้อผ้า..ตากกันเพียบ
! ทั้งของเจ้าของบ้านและของพวกเรา...
ส่วนรูปสุดท้ายเนี่ย..เจ๊อิ๋วเพิ่งอาบน้ำเสร็จเลยนะเนี่ย..ขนาดยังไม่ประทินโฉมยังงามซะขนาดเนี้ย....เตรียมความพร้อมดู
อุ้มรัก สุดฤทธิ์...

 

 

ระหว่างรออาหารเย็น.. แว่วเสียงถามมาว่า ใครสนใจไปเดินทอดน่องบ้าง? (น่องหญ่ายยยมาก..ต้องทอดนานหน่อยนะจ๊ะ).....ไปๆ .. ไปด้วยจ้า  กระตือขึ้นมาเชียว...
ขณะที่กลุ่มนึงกำลัง
ทอดน่อง เดินชมหมู่บ้าน.. อีกกลุ่มก้อกำลังใช้วิชามารหลอกล่อสร้างความสัมพันธ์กับน้องอัคอยู่..
Text Box:  รูปกลาง อยากถามว่า คุณพี่เด่นขา..ก้มหาอะไรกันนักหนาคะ ..... แล้วหาเจอมั๊ยคะ? .. อิอิ
ส่วนรูปสุดท้าย.. ก้อ....ได้อารมณ์มากๆ...เพราะมีคนเคยบอกว่า
เดินตามหลังผู้ใหญ่หมาไม่กัดงัย...ฮิฮิ.....

 

 

ขากลับ..ระหว่างที่พี่ๆรอเราละเมียดกับการถ่ายภาพอยู่นั้น.....
คุณพี่ทันตแพทย์ทั้งสองก็หายเข้าไปบ้านคุณยายที่เคยกรีดยางให้เราดูทันที....
และแล้วก็สวมวิญญาณนักสำมโนประชากรทันที
!
(เอ??.....เหรอว่ากำนันผู้ใหญ่บ้านกันแน่นะ??).....

ถ้าไม่ติดว่ายุงเยอะจัดสงสัยพี่แกคงอยู่อีกนานเป็นแน่......

 

และแล้วแสงอรุณก็ลับขอบฟ้าซะแล้ว........นั่นเป็นสิ่งที่เตือนเราว่าได้เวลาอาหารเย็นแล้วนะ.....กลับบ้านดีกว่า....

 

พอมาถึงบ้านก็พบเจ้าแมวน้อยขดตัวนอนอย่างไม่ยี่หระต่อสายตาปวงประชาเล้ย....
หลังจากท้องอิ่มแล้วเราก็เริ่มมีปฏิสัมพันธ์กับเจ้าของบ้าน
..โดยวันนี้..เรามีครูชิตมาร่วมวงกับเราด้วย.. (วงข้าวหนะนะ..ไม่ใช่วงอย่างอื่น)

Text Box:                  ..แถมมีการดวลเพลงระหว่าง ครูชิต กับ พวกเรา อีกด้วย.. (เจ็ดรุมหนึ่ง..ว่างั้นเถอะ)
เสียง
ครูชิต น่ะนะ..เพราะมั้กมาก..ขอบอก....พวกเราเชียร์ให้สมัครไปในช่วง ดันดารา..รายการตีสิบเลยล่ะ..ชนะชัวร์

Text Box:  .. เรื่องนี้ต้องเล่า .. ตอนประชันเพลงกัน..ขณะที่กำลังเลือกเพลงที่จะร้อง.. เพลงอะไรดีน้าาาา..         

นุช : ฮื่อ..เพลงกำลังใจสิ ...... ครูชิต : อ๋อ..น้องนุช ต้องการกำลังใจเหรอครับ?? …..โอ้ว!!..ว้าว  (ได้ๆ..เด๋วครูชิต จัดให้ ..อึ๋ยยย)

                        แต่ด้วยความห่วงดู อุ้มรัก ไปหน่อย....ทำให้ลมปราณเราแตกซ่าน..เสียงพร่าแปร่ง.. (แหะแหะ..) ..
การประช้นเพลงก็เลยต้องยุติไปโดยปริยาย (พร้อมกับด้วยความสุดเสียดายของใครบางคน..ซะล่ะมั้ง .. อิ อิ)

....ขอบอก.....สวนป่าที่เห็นในรูปนี้เนี่ยนะ .. พอตกดึกมีหิ่งห้อยตัวเบ้ง! เต็มไปหมดเลย...ระยิบระยับไปทั่ว..
ดูๆไปคล้ายกับทั้งภูเขาประดับประดาไปด้วยเพชรเต็มเลยหละ..แต่ว่าวันแรกก้อนั่งดูจนอิ่มหนำแล้ว

ดังนั้น..วันนี้ดูละครดีก่า.... อ้าว!..  มาๆ..พวกเรา... ไอ้บ้าเชนมาแล้ววว........  (แหม..ประทับใจจัง...พี่เคนน่ารักมากกกก...... )

 

 

ข้อมูลหมู่บ้านคลองเรือ..คลิกตรงนี้เลยจ๊ะ

กลับไปอ่านตอนที่แล้ว..คลิกตรงนี้เลยจ๊ะ

อ่านตอนต่อไป . .คลิกตรงนี้เลยจ๊ะ